Wielkanoc na Corfu / 28.04.2019

Krotkie weekendow wypady to moja specjalnosc, kiedy wiec na jednym z forow podrozniczych znajduje informacje o bardzo niskich cenach przelotow na grecka wyspe Korfu dlugo sie nie zastanawiam. Rzucam okiem na rozklad linii Ryanair i Lauda Motion i komponuje sobie niedzielna wycieczke na trasie Wieden-Korfu-Poznan, za 2 bilety place niecale 33 euro, co mozna smialo uznac za rewelacyjna cene. Na miejscu bede mial do dyspozycji ok. 10 godzin, postaram sie leniwie spedzic czas w Grecji. Poniewaz na stale mieszkam w Warszawie pozostaje do dogrania kwestia dojazdu do Wiednia oraz powrot z Poznania – tutaj „z pomoca” przychodzi mi PKP IC, w dworcowej kasie zaopatruje sie w promocyjny bilet do Wiednia na pociag IC Sobieski, z Poznania do Warszawy Centralnej dotre zas nocnym skladem TLK Uznam, kursujacym ze Swinoujscia. Takie rozwiazanie wiaze sie z koniecznoscia spedzenia nocy na wiedenskim lotnisku Schwechat, ale czego sie nie robi dla przygody, w tych kwestiach jestem juz zaprawiony :) Po komfortowej trwajacej ponad 7 h podrozy pociagiem zaopatruje sie jeszcze w minimarkecie Interspar na dworcu glownym w austriackie specjaly (wiadomo: Mozartkugeln, wafelki Manner). Przede mna krotki nocny spacer ulicami dawnej cesarskiej stolicy do stacji Wien Rennweg, by jednym z ostatnich skladow podmiejskiej kolejki linii S7 dotrzec okolo polnocy na lotnisko VIE (bilety kupujemy w automacie – koszt to 4,20 EUR). Po dotarciu na miejsce okazuje sie, ze nie tylko ja zdecydowalem sie spedzic tam noc, gdyz start mojego samolotu Lauda Motion na Korfu przewidziany jest na godzine 05:30 i nie ma mozliwosci dostac sie do Schwechat komunikacja publiczna na ta godzine...

Boarding mojego rejsu rozpoczyna sie punktualnie; co dosc zaskakujace – obluga handlingowa w zaden sposob nie weryfikuje pierwszenstwa wejscia na poklad. Okazuje sie, ze niemal caly samolot typu Airbus A321 bedzie wypelniony spragnionymi slonca turystami z Polski, wszkaze zaraz startuje dlugi weekend majowy. W Wiedniu akurat zaczyna padac deszcz, ale do samolotu wchodzimy przez rekaw i mimo kompletu pasazerow na pokladzie nasza maszyna wznosi sie w niebo o czasie. 90 minut pozniej w pelnym sloncu przyziemiamy na greckiej ziemi. Jest jeszcze dosc chlodno (12 stopni wedlug informacji z kokpitu), ale juz przebieram sie w letnia garderobe i rozpoczynam trawajacy ok. 30 minut spacer do miasta Korfu, ktoreg jest celem  moej wycieczki. Na dalsze eskapady wglab wyspy nie mam czasu, poza tym akurat obchodzona jest grekokatolicka Wielkanoc, wiec transport publiczny stalby pod znakiem zapytania, a prawa jazdy sie nie dorobilem, to zdecydowanie nie moja bajka ;) Samo lotnisko na Korfu jest malutkie i akurat trwa jego rozbudowa, wiec licze na to, ze standard obslugi pasazerskiej ulegnie znacznej poprawie. Trasa do miasteczka jest bardzo prosta i dobrze oznaczona, a spora jej czesc wiedzie wzdluz wybrzeza, mozna podziwiac znajdujace sie na morzu jachty i stateczki, w oddali majacza juz gorskie szczyty Albanii. O tej porze w swiateczny poranek ruch jest znikomy, na trawniku w alejkach parkowych pojawiaja sie nieliczni wlasciciele ze swoimi czworonoznymi pupilkami. Po drodze mijam maly skalny podest ze schodkami i barierka opadajacymi ku morzu, niestety, woda jest jeszcze lodowata, kontynuuje zatem moja piesza wedrowke do miasteczka. W koncu docieram na wypelniony sloncem placyk, wlasnie przy nim w eleganckich marmurowych wnetrzach miesci sie otwarty juz Starbucks Coffee, zachodze tam zatem na sniadanie – wybieram grecki klasyk cappuccino freddo oraz tradycyjna bugaca z serem i sezamem. Zasiadam wygodnie na balkonie, kontempluje krajobraz a w koncu kiedy ruszam do serca starowki udaje mi sie akurat trafic na uroczysta procesje wielkanocna z popem oraz orkiestra, ktora gra... polska piesn patriotyczna „Legiony”! Tego sie nie spodziewalem.

Zabytkowa czesc Korfu to marmurowe nawierzchnie, piekny piaskowy kolo bardzo ladnie komponuje sie z blekitem nieba i powiewajacymi licznie flagami narodowymi Grecji. Na ulicy i chodniach znajdziemy zas skorupy rozbitych glinianych naczyn – jak sie okazuje, to taki lokalny zwyczaj majacy gwarantowac pomyslnosc w nadchodzacym roku, mieszkancy wyspy przez okna wyrzucaja naczynia, ktore w hukiem roztrzaskuja sie na bruku.  Dochodzi poludnie, rozgladam sie za jakas knajpka, gdzie moglbym zjesc gyros czy souvlaki, ale z racji Wielkanocy otwarte sa tylko kawiarnie i cukiernie, z braku laku posilam sie kanapka GreekMc w restauracji McDonald’s. Czas poszukac miejsca do opalania, co w samym miescie Korfu bedzie trudne, na prozno szukac tutaj piaszczystych plaz, kieruje sie za ludnoscia lokalna i rozkladam sie na cyplu w poblizu wiatraku Anemomylos. Tuz obok cumuja male lodeczki rybakow, jest tez drabinka i schodki ulatwiajce wejscie do wody, o tej porze jest juz nieco cieplejsza i znajduja sie swiadkowie, ktorzy wskakuja w gladlka morska ton, ja zas na plazowym reczniku lekko odplywam i „uskuteczniam”  dolce far niente. Okolo 15:30 ruszam w droge powrotna na lotnisko, na 2 godziny przed odlotem hala odlotow (w nowej czesci lotniska) swieci jeszcze pustkami, ale koniec koncow samolot linii Ryanair do Poznania startuje niemal pelen. Okazuje sie, ze wiekszosc pasazerow spedzala w Grecji swieta wielkanocne i teraz wracaja do Polski. Podczas dwugodzinnego lotu polska zaloga ma rece pelne roboty, podrozni licznie korzystaja z oferty bistro i decyduja sie na badziewne gadzety w postaci zdrapek. Z sluchawkami na uszach jakos udaje mi sie przetrwac ta kakofonie dzwiekow, chociaz latwo nie bylo. Na deser do fanfar Ryanaira zostaje uraczony rzesistymi brawami od wspolpasazerow. Witamy w Polszy!