Nad moim wyjazdem na Litwe krazylo jakies fatum – bilety na trasie Warszawa-Kowno / Wilno-Warszawa na polowe sierpnia kupilem w czerwcu, akurat wtedy, kiedy Litwa jako pierwszy kraj otworzyla granice dla Polakow. W Kownie nie mialem jeszcze okazji byc, wiec stwierdzilem, ze bedzie to idealna okazja, by zobaczyc miasto. Miesiac pozniej PLL LOT niespodziewanie skasowal jednak rejsy do Kowna ze swojej siatki polaczen, pozostalo wiec darmowe przebookowanie na Wilno. Niestety, na tydzien przed terminem wyjazdu Litwa zmienila zasady wjazdu dla cudzoziemcow i Polska trafila na „zolta liste” – obywatele tych krajow mieli obowiazek obowiazkowej dwutygodniowej kwarantanny po przylocie. Sam przewoznik rejsu nie odwolal, wiec skorzystalem z opcji elastycznej zmiany rezerwacji i zawiesilem bilet. W polowie wrzesnia Litwa obnizyla swoje dosc wysrubowane wymagania dotyczace obostrzen wjazdowych i Polacy z powrotem mogli dostac sie na jej terytorium. Niemal natychmiast po przeczytaniu tej wiadomosci w internecie skontaktowalem sie z linia lotnicza i za darmo (uwzgledniajac 200 PLN rabat na taryfe) zmienilem daty podrozy na najblizszy weekend. W czasach pandemii podrozy niestety nie da sie zaplanowac z wyprzedzeniem, trzeba byc bardzo elastycznym i ostroznie planowac wszelkie wypady nieco bardziej zlozone.
W sobotni poranek na Lotnisku Chopina panuje pustka, moze to dobrze, bo przy stanowisku odprawy klasy biznes PLL LOT nieco mi schodzi, gdyz pani z personelu naziemnego nie jest w pelni kompetentna i musi dzwonic do swojego help desku przed wydanie mi karty pokladowej. Wedlug niej przed wjazdem na Litwe od obywateli polskich wymagane jest bowiem zaswiadczenie o negatywnym tescie na obecnosc koronawirusa, co jednak nie odpowiada aktualnemu rozporzadzaniu. W koncu moge odebrac karte, nadac bagaz, bezstresowo przejsc przez fast track do kontroli bezpieczenstwa i zrelaksowac sie w saloniku biznesowym Polonez. Jajecznica na sniadanie jest jak znalazl, potem na zakaske wchodza inne specjaly tam serwowane. Na kilka minut przed planowanym rozpoczeciem boardingu opuszczam lounge i ruszam do mojego gate’u, ale widac, ze bedziemy miec opoznienie. W koncu wylatujemy ponad pol godziny po czasie, na pokladzie Embraera 170 jest raptem 15 pasazerow, a w klasie biznes posadzono dodatkowa zaloge LOTowska, ktora najprawdopodobniej bedzie lecial z Wilna na trasie do Londynu City (LCY) i robia podmiane zalogi. Rejs trwa okolo 50 minut, to raptem nieco dluzej niz trwa przejazd cala pierwsza linia warszawskiego metra, kapitan Jakub Smejda wraz z pierwszym pilotem Istvanem Hajzerem sprawnie pilotuja niewielka maszyne, a o dobre samopoczucie w kabinie dba przemily szef kabiny Pan Michał Hunek ;) Na poczestunek wybieram pasztecik ze szpinakiem od Putki oraz precelki, beda w sam raz do powitalnego drinka w hotelu Ibis w Wilnie. Pogoda w litewskiej stolicy jest przepiekna, swieci slonce, temperatura oscyluje w granicy 20 stopni, iscie zlota jesien, jeszcze kilka dni temu prognoza wskazywala pelna zachmurzenie i jedyne 13 stopni Celsjusza, wiec zmiana jest bardzo korzystna. Autobusem linii 3G docieram do srodmiescia, skad juz tylko kilka minut dzieli mnie od hotelu. Wilenski Ibis prezentuje sie calkiem godnie na tle tych, ktore mialem juz okazje odwiedzic, nic mu nie brakuje, chociaz w pokoju przydalby sie czajnik czy lodowka, ale to wcia nie ten standard. Za to przypominam sobie, ze te rzeczy byly na standardowym wyposazeniu hotelu Ibis w Arabii Saudyjskiej, jak widac co kraj, to obyczaj. ;) W architekturze Wilna dominuja budowle sakralne, koscioly mozna spotkac tutaj niemal na kazdym kroku i jesli ktos lubi tego typu klimaty religijne, to na pewno odnajdzie sie tutaj bardzo szybko. Ja preferuje wielkomiejski gwar i szklane domy, wiec Wilno to taka urocza sielska prowincja. Wygladat calkiem ladnie i czysto, kamienice na Starym Miescie sa zadbane i odrestaurowane, chwile na odpoczynek po wedrowce wzdluz i wszerz spedzam przy kawie i deserach, polecam z czystym sumieniem lokalna siec kawiarni o nazwie Caffeine, maja w ofercie nawet Pumpkin Spice Latte, ktora w tym roku do Polski Starbucks wprowadza dopiero kilka dni (dokladnie 22 wrzesnia). Czas na kolacje, odwiedzam stara dobra miejsowke przy ul. Šopeno, czyli bar Kavinė čeburekinė, gdzie rozplywam sie nad chlodnikiem i cepelinem. Najedzony jak swinka ruszam jeszcze przed siebie, w koncu musze zaopatrzyc sie w spozywcze nowosci, co jest rytualem kazdego mojego zagranicznego pobytu. Na Litwie bardzo smakuja mi jogurty oraz twarozki sūrelis firmy Vilkyskiu, teraz rowniez wynosze z supermarketu KIK caly koszyk nabialu i innych lakoci, z nowosci nieznanych w Polsce chwale sobie wode mineralna z sokiem marakujowym w kartonie oraz drink Somersby Spritz w szklanej butelce. Omomom!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz