Po niemal calych wakacjach
bez wyjazdu nadszedl czas na moj krotki urlop. Za cel wycieczki obralem sobie
wloski Triest, gdyz to wlasnie z tego miasta wywodzi sie kawa Illy. Poza tym o
Triescie slyszalem same dobre rzeczy, wiec postanowilem na wlasnej skorze
doswiadczyc, jak tam jest. Loty linia Lufthansa przebiegaja bardzo sprawnie,
tym razem we Frankfurcie czeka mnie bardzo szybko spacer, bo musze szybko
przemiescic sie z czesci terminala A do B, a to calkiem spory dystans – miedzy ladowaniem
samolotu z Warszawy a odlotem do Triestu mam jedyne 55 minut, niezle wyzwanie w
porcie lotniczym Frankfurt, ale idzie mi sprawnie, dobiegam do bramki akurat w
chwili, kiedy rozpoczyna sie boarding. Po ostatnich pandemicznych cieciach
pasazerowie klasy ekonomicznej w ramach poczestunku otrzymuja jedynie mala
butelke wody Elisabethen oraz czekoladke z logo przewoznika, za wszelkie inne
produkty trzeba slono placic. Takie czasy, pod pozorem pandemii linie szukaja
tylko pretekstu, by zminimalizowac wszelkie dodatkowe koszty, a tanie linie lotnicze
sluza im za przyklad...
Po ladowaniu w Triescie w automacie biletowym kupuje bilet na autobus do miasta, mam szczescie, bo akurat kiedy schodze z wiaduktu na przystanek, to pojazd szykuje sie do odjazdu. Podczas drogi do miasta moja uwage zwracaja dwujezyczne tablice informacyjne przy trasie – oprocz jezyka wloskiego niemal wszystkie informacje sa wyszczegolnione takze w jezyku slowenskim, Triest lezy bowiem tuz przy granicy ze Slowenia. Sam Triest wyroznia sie tez na tle innych wloskich miast, przewazaja tutaj szerokie ulice, bulwary, jest jasno, a to wszystko zasluga faktu, ze w przeszlosci miasto bylo znanym portem w granicach monarchii austro-wegierskiej. Przy porcie znajduje sie kanal, ktory nieco przypomina te kanaly z Wenecji; wokol niego rozstawily sie oczywiscie liczne restauracji i kawiarnie, w tym flagowa placowka Illy. W sierpniowym sloncu rozkoszuje sie dolce far niente przy aperolu a potem odwiedzam wspomniana kawiarnie Illy, gdzie poza espresso spozywam takze przepysznego croissanta z kremem pistacjowym, ten smak to dla mnie prawdziwa kwintesencja pobytu w Italii. W niedzielny poranek wspinam sie ze starego miasta na wzgorze San Giusto, gdzie znajduja sie katedra. Koscioly nie sa jednak moja specjalnoscia, zdecydowanie bardziej urzeka mnie panorama miasta, w porcie wlasnie cumuje statek MSC Splendida, na ktory to udawalo sie sporo moich wspoltowarzyszy lotu do Triestu. Jak widac rejsy po Adriatyku czy Morzu Srodziemnym wciaz sa popularne wsrod turystow. Ze wzgorza schode do miasta po tzw. Schodach Gigantow - Scala Dei Giganti, prezentuja sie niezwykle imponujaco. Teraz czas juz na dluzszy spacer do zamku Miramare, ktory znajduje sie za miastem, droga wiedzie przez okolice dworca kolejowego a potem wzdluz betonowej plazy Barcola, ktora w niedziele przedpoludnie jest wypelnia sie spragnionymi slonecznych kapieli mieszkancow okolicy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz