W piątkowe popołudnie niemal prosto z biura udaję się do centrum, gdzie
rozpoczynam podróż pociągiem osobowym Kolei Mazowieckich do Modlina. Tego wieczora z
lotniska w Modlinie udaję się podróż do Kolonii, skąd następnego dnia bladym świtem mam zarezerwowany rejs linią Air Berlin do niemieckiej stolicy,
by po raz kolejny przekonać, jak dobrze się bawi to miasto.
W Modlinie jestem około 2 godziny przed odlotem. Mając w pamięci doniesienia prasowe na temat nadzwyczaj długich kolejek i natłoku pasażerów spodziewam się
Armagedonu, a tymczasem przejście całej kontroli bezpieczeństwa zajmuje mi
raptem 3 minuty; mimo piątkowego wieczoru wcale nie ma na nim dużej ilości
podróżujących, bez problemów znajduję wolne miejsce w pobliżu wyjścia 2B, skąd
będzie odbywał się boarding mojego rejsy linii Ryanair do Kolonii (CGN). Tym
razem większym zainteresowaniem cieszą się loty na południe Europy. Zajmuję się
lekturą prasy oraz lustrowaniem pozostałych podróżnych, to takie moje hobby,
jako entuzjasta mody zawsze staram się wyławiać z tłumu ciekawe odważne
stylizacje. Tego wieczoru nikt nie przykuł mojej uwagi, skupiam się więc na
obserwacji płyty lotniska, na której lądują kolejne maszyny irlandzkiego
przewoźnika. W końcu pojawia się też Boeing, który przyleciał z Kolonii i obsługa
lotniska w Modlinie rozpoczyna kontrolę dokumentów, poszczególni pracownicy
przeciskają się między podróżnymi i sprawdzają karty pokładowe, wygląda to
zawsze nieco prymitywnie, ale tak to tam działa. Wychodzimy na zewnątrz,
stajemy pod prowizoryczną wiatką i oczekujemy, aż będziemy mogli wejść na
pokład. Podczas odprawy online system już po raz kolejny przyznał mi miejsce w
ostatnim rzędzie, tym razem 33D. Kiedy boarding zostaje już zakończony
przesiadam się do rzędu przede mną, gdzie usadawiam się wygodnie na miejscu 32F
przy oknie po prawej stronie, a pozostałe dwa miejsca pozostają wolne. Załoga o
śródziemnomorskim typie urody objaśnia zasady bezpieczeństwie na pokładzie
samolotu i jesteśmy już gotowi do startu w kierunku Niemiec. Samolot szybko
wznosi się do góry, przebija przez chmury i mniej więcej po 20 minutach lotu
pod nami nie ma już chmur, które tego dnia kłębiły się nad Warszawą. Czas
upływa mi szybko, po około godzinie kapitan włącza sygnalizację zapięcia pasów
i rozpoczynamy zniżanie, po drodze widzę aż dwa samoloty innych linii
lotniczych lecące gdzieś w pobliżu na innych wysokościach Pilot z kokpitu
podaje podstawowe parametry dotyczące lotu, w Kolonii spodziewamy się pięknej
pogody i temperatury 28 stopni Celsjusza i tak jest w rzeczywistości. Lotnisko
jest mi dość dobrze znane, gdyż w Kolonii byłem w ubiegłym roku i niewiele się
od tamtej pory zmieniło. Jest dopiero godzina 22:30, mój kolejny rejs do
Berlina mam dopiero następnego dnia o 06:30 rano, najpierw udaję się zatem do
McCafé, by naładować kalorie, a później decyduję się podjechać do centrum
miasta kolejką za 1,80 EUR. Dworzec kolejowy w Kolonii zlokalizowany jest tuż
przy katedrze, w nocy jest ładnie oświetlony, a sama katedra robi ładne
wrażenie. Czas zakosztować życia nocnego.
Po wyjściu z jednego z barów (oczywiście nie byłbym sobą, gdybym nie napił się ulubionego Red Bulla) czas ruszać w drogę powrotną na dworzec. Próbuję kupić bilet w automacie (ważne: można płacić tylko niemiecką kartą EC lub Maestro), ale transakcja zostaje za każdym razem odrzucona z niewiadomego powodu (podczas zakupu biletu do miasta wszystko odbyło się bezproblemowo), zrezygnowany wrzucam w końcu monety i oto mogę odebrać upragniony bilet. S-Bahn na lotnisko jedzie około 15 minut, jest jeszcze bardzo wcześnie, dochodzi 4 rano, ale otwierają się już pierwsze stoiska w strefie ogólnodostępnej, w lotniskowym supermarkecie zaopatruję się w słodkie pieczywo oraz sok ekologiczny, później jeszcze kawa w McD i ruszam do strefy oprawy linii Air Berlin. Dzięki ich niedzielnej promocji Super Sunday w połączeniu ze zniżką – 15 EUR oferowaną przez serwis Tripsta mogłem zarezerwować przelot za jedyne 5 EUR, to nie lada gratka, zwłaszcza że mogę dolecieć na główne lotnisko Tegel, z którego szybko można dostać się do centrum. Tym razem po raz kolejny zatrzymuję się w hotelu Metropolitan w ścisłym centrum, słynny Ku’damm jest oddalony o ok. 5-10 minut spacerem. Po dawce kofeiny i kalorii zawartych w kawie i toście z McDonald’s ruszam do kontroli bezpieczeństwa. Wprawdzie trwa poranny szczyt, wiele rejsów odlatuje z Kolonii, ale cała kontrola przebiega bardzo sprawnie, nie przechodzi się już przez klasyczną bramkę, ale trzeba wejść do kapsuły i rozciągnąć ramiona, a wtedy uruchomione zostaje skanowanie i po chwili możemy już przejść do strefy air side lotniska. Nie jestem już głodny, więc zatapiam się w lekturze, ale ponieważ przy moim wyjściu do samolotu nie ma gniazdka elektrycznego, a chcę podładować telefon, to przenoszę się do nieco odległej części terminala i zbieram się stamtąd dopiero, kiedy akurat startuje mój boarding. Na mojej karcie pokładowej mam przyznaną grupę B, która może wejść na pokład razem z pasażerami z grupy A, szybko zajmuję zatem moje miejsce 17C. Do Berlina polecimy samolotem Boeing 737, panie miło witają na pokładzie, w rękawie wystawiona jest prasa dla chętnych.Boarding trwa dość długo, gdyż poranny rejs ma bardzo dobre obłożenie i wszyscy pasażerowie muszą się usadowić. Kiedy podchodzę do mojego rzędu okazuje się, że ktoś zajął moje miejsce, na szczęście zakochana holenderska parka przesiada się na miejsca 17A i 17B według przydziału, a ja korzystając z ładnej pogody mogę nacieszyć oczy widokiem za oknami. Kapitan wita pasażerów i informuje, że nasz rejs na lotnisko Tegel w Berlinie potrwa około 45 minut. Wreszcie zostają uruchomione z silniki, a na małych ekraników, które wysunąły się spod sufitu, pojawia się animacja video z instrukcją bezpieczeństwa na wypadek wystąpienia sytuacji awaryjnej na pokładzie. W końcu kołujemy do progu pasa i wzbijamy się w powietrze, po osiągnięciu wysokości przelotowej 10 000 stóp załoga rozpoczyna serwis pokładowy, który na tym krótkim rejsie krajowym składa się z małego precelka piwnego oraz ciepłego lub zimnego napoju. Jestem pełen podziwu dla personelu, że na tak krótkim dystansie są w stanie obsłużyć pełen samolot pasażerów, następnie zebrać śmiecie i przygotować kabinę do lądowania. Na tle linii airBerlin polski narodowy przewoźnik ze szklaneczką wody i miniwafelkiem Prince Polo wypada bardzo blado. Maszyna kieruje się już na lotnisko Tegel, pilot rozpoczyna zniżanie, mijamy brandenburskie tereny zielone i gładko lądujemy na pasie startowym. Nieco schodzi nam nim dojedziemy do stanowiska postojowego i zainstalowany zostanie rękaw, ale oczekiwania na słodki smak czekoladowego serduszka ;) Hallo Berlin, ae you ready?!
Po wyjściu z jednego z barów (oczywiście nie byłbym sobą, gdybym nie napił się ulubionego Red Bulla) czas ruszać w drogę powrotną na dworzec. Próbuję kupić bilet w automacie (ważne: można płacić tylko niemiecką kartą EC lub Maestro), ale transakcja zostaje za każdym razem odrzucona z niewiadomego powodu (podczas zakupu biletu do miasta wszystko odbyło się bezproblemowo), zrezygnowany wrzucam w końcu monety i oto mogę odebrać upragniony bilet. S-Bahn na lotnisko jedzie około 15 minut, jest jeszcze bardzo wcześnie, dochodzi 4 rano, ale otwierają się już pierwsze stoiska w strefie ogólnodostępnej, w lotniskowym supermarkecie zaopatruję się w słodkie pieczywo oraz sok ekologiczny, później jeszcze kawa w McD i ruszam do strefy oprawy linii Air Berlin. Dzięki ich niedzielnej promocji Super Sunday w połączeniu ze zniżką – 15 EUR oferowaną przez serwis Tripsta mogłem zarezerwować przelot za jedyne 5 EUR, to nie lada gratka, zwłaszcza że mogę dolecieć na główne lotnisko Tegel, z którego szybko można dostać się do centrum. Tym razem po raz kolejny zatrzymuję się w hotelu Metropolitan w ścisłym centrum, słynny Ku’damm jest oddalony o ok. 5-10 minut spacerem. Po dawce kofeiny i kalorii zawartych w kawie i toście z McDonald’s ruszam do kontroli bezpieczeństwa. Wprawdzie trwa poranny szczyt, wiele rejsów odlatuje z Kolonii, ale cała kontrola przebiega bardzo sprawnie, nie przechodzi się już przez klasyczną bramkę, ale trzeba wejść do kapsuły i rozciągnąć ramiona, a wtedy uruchomione zostaje skanowanie i po chwili możemy już przejść do strefy air side lotniska. Nie jestem już głodny, więc zatapiam się w lekturze, ale ponieważ przy moim wyjściu do samolotu nie ma gniazdka elektrycznego, a chcę podładować telefon, to przenoszę się do nieco odległej części terminala i zbieram się stamtąd dopiero, kiedy akurat startuje mój boarding. Na mojej karcie pokładowej mam przyznaną grupę B, która może wejść na pokład razem z pasażerami z grupy A, szybko zajmuję zatem moje miejsce 17C. Do Berlina polecimy samolotem Boeing 737, panie miło witają na pokładzie, w rękawie wystawiona jest prasa dla chętnych.Boarding trwa dość długo, gdyż poranny rejs ma bardzo dobre obłożenie i wszyscy pasażerowie muszą się usadowić. Kiedy podchodzę do mojego rzędu okazuje się, że ktoś zajął moje miejsce, na szczęście zakochana holenderska parka przesiada się na miejsca 17A i 17B według przydziału, a ja korzystając z ładnej pogody mogę nacieszyć oczy widokiem za oknami. Kapitan wita pasażerów i informuje, że nasz rejs na lotnisko Tegel w Berlinie potrwa około 45 minut. Wreszcie zostają uruchomione z silniki, a na małych ekraników, które wysunąły się spod sufitu, pojawia się animacja video z instrukcją bezpieczeństwa na wypadek wystąpienia sytuacji awaryjnej na pokładzie. W końcu kołujemy do progu pasa i wzbijamy się w powietrze, po osiągnięciu wysokości przelotowej 10 000 stóp załoga rozpoczyna serwis pokładowy, który na tym krótkim rejsie krajowym składa się z małego precelka piwnego oraz ciepłego lub zimnego napoju. Jestem pełen podziwu dla personelu, że na tak krótkim dystansie są w stanie obsłużyć pełen samolot pasażerów, następnie zebrać śmiecie i przygotować kabinę do lądowania. Na tle linii airBerlin polski narodowy przewoźnik ze szklaneczką wody i miniwafelkiem Prince Polo wypada bardzo blado. Maszyna kieruje się już na lotnisko Tegel, pilot rozpoczyna zniżanie, mijamy brandenburskie tereny zielone i gładko lądujemy na pasie startowym. Nieco schodzi nam nim dojedziemy do stanowiska postojowego i zainstalowany zostanie rękaw, ale oczekiwania na słodki smak czekoladowego serduszka ;) Hallo Berlin, ae you ready?!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz