Pierwszy etap podrozy to poznowieczorny rejs do Charleroi, samolot Ryanaira przylatuje do Modlina ponad godzine spozniony, ale na szczescie tym razem mi sie nie spieszy. Mam miejsce przy oknie, pogoda na trasie jest dobra i podziwiam swiatla miast pod nami. Po dotarciu na lotnisko o dziwo udaje mi sie jeszcze znalezc wolne miejsca siedzace a siedzenie obok mnie jest wolne, moge sie wiec ulozyc z kocykiem i w miare ludzkich warunkach spedzic noc, rano wzmacniam sie kawa flat white w Starbucks Coffee (niestety, od jakiegos juz czasu nie ma w Charleroi kawiarni PAUL) i przechodze przez kontrole bezpieczenstwa oraz kontrole paszportowa. Sam lot jak to w Ryanairze nie wyroznia sie niczym szczegolnym, udaje mi sie nawet nieco zdrzemnacna go a pozniej podziwiam piekne slonce oraz Czarny Lad, kiedy juz wlatujemy nad Afryke. Okazuje sie, ze wlatujac do Maroka nie trzeba juz wypelniac karteczki z naszymi danymi, a jedynie funkcjonariusz strazy granicznej pyta o zawod. Do centrum miasta kursuje autobus numer 16, jego przystanek znajduje sie po wyjsciu z terminalu i za parkingiem nieopodal ronda, jest slupek z odpowiednim oznakowaniem, rozkladu jazdy jednak nie uswiadczymy. W koncu po ok. 45 minutach oczekiwania przyjezdza mocno wysluzony autobus, cena biletu to raptem4 dirhamy, wiec niecale 2 zlote, a do miasta jedzie sie ok. 40 minut. Z pojazdu wysiadam na ostatnim przystanku przy dworcu kolejowym, hotel Ibis mam tuz obok, ale zanim sie tam zamelduje, to postanawiam napic sie aromatycznego espresso w jednej z licznych kawiarni zlokalizowanych w poblizu. Wlasnie owe kawiarnie sa dla mnie kwintesencja Maroka, znajduja sie niemal wszedzie, spotkamy tam niemal samych lokalnych mezczyzn, kobiet wsrod gosci tym razem nie wypatrzylem, kilka pan pracowalo gdzies na zapleczu. Nie ma to jak relaks w ciepelku, na zewnatrz panuje wiosenna aura, sa plamy, egzotycznie ubrani ludzie, lubie tak sobie kontemplowac zycie miejskie. Hotel Ibis wyglada niemal tak samo jak wszedzie, szybko zostawiam w pokoju moje rzeczy i ruszam do centrum handlowego Borj Fez, gdzie glowna atrakcja dla mnie to rewelacyjnie zaopatrzony hipermarket Carrefour. Po zakupach na bogato moja plocienna torba jest wypelniona niemal po brzegi lokalnymi smakolykami, jogurtami, herbata, daktylami i innymi przekaskami. Popoludniowa pora udaje sie do mediny, czyli starej czesci Fezu, ktora jest uwazana za najwieksza atrakcje miasta. Aby sie do nie dostac trzeba przejsc przez bogato zdobione bramy, zloto az kapie. Bardzo podoba mi sie ta architektura Maghrebu, teraz czas na koloryt lokalny w pelnym znaczeniu tego slowa. Stare miasto jest pelne spacerujacych, na turystow czekaja liczne restauracje, gdzie mozna zjesc marokanski tajin czy wypic swiezo wyciskany sok z pomaranczy oraz kupic pamiatki a takze wszelakie podroby markowych dobr luksusowych. Za jedna z bram znajdziemy tez urzad pocztowy, gdzie mozna wyslac zakupione na straganach pocztowki, nalezy jednak pamietac, ze poczta w weekend nie pracuje i ja swoje widokowki wyslalem dopiero w poniedzialek z Francji. Wieczorny spacer przez miasto do hotelu to kolejna okazja do przerwy w kawiarni, tym razem zamawiam herbate z mieta, uwielbiam ten intensywny aromat ziolowego naparu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz